Metody produkcji

Pierwszym etapem produkcji jest słodowanie (malting), polegające na moczeniu i kiełkowaniu ziaren zboża (tradycyjnie na specjalnych podłogach słodowni). Kiełkujące ziarna zawierają enzymy, które rozbijają skrobię na cukry, które następnie zostaną przekształcone w alkohol. Po kilku dniach proces kiełkowania jest zatrzymywany, poprzez suszenie słodu gorącym powietrzem lub torfem.

Wysuszony słód jest mielony na grubą mąkę, którą miesza się z gorącą wodą w kadzi zaciernej. Woda jest dodawana w 3 etapach, za każdym razem zwiększając jej temperaturę. Po zmieszaniu efekt tego procesu jest znany jako brzeczka.

Brzeczka jest następnie schłodzona i przelana do specjalnego pojemnika, gdzie dodaje się drożdży w celu rozpoczęcia procesu fermentacji. Drożdże żywią się cukrem, wytwarzając przy tym alkohol. Po kilkudziesięciu godzinach dniach fermentacja ustaje, a powstały płyn zawiera od kilku do kilkunastu procent alkoholu.

Sfermentowana brzeczka następnie do alembików, w których odbywa się proces destylacji. Kształt alembika ma niebagatelny wpływ na smak whisky, a każda destylarnia ma swoje określone kształty „pot stilli”. Podczas destylacji trunek jest podgrzewany w taki sposób, aby odparował z niego alkohol, który następnie przechodzi przez szyjkę alembika do skraplacza, gdzie kondensuje się ciecz.

Whisky jest zazwyczaj destylowana dwukrotnie, chociaż są destylarnie, które przeprowadzają ten proces trzy razy. Ostatecznie efektem destylacji jest alkohol, który zawiera ok. 68% alkoholu.

Świeżo wydestylowany, bezbarwny trunek trafia następnie do dębowych beczek, dojrzewając tam przez określoną liczbę lat. Podczas dojrzewania whisky staje się gładsza, nabiera smaku i czerpie złocisty kolor z beczki. Zgodnie z prawem wszystkie szkockie whisky muszą dojrzewać przez co najmniej 3 lata, ale część whisky pozostaje w beczkach znacznie dłużej – nawet do kilkudziesięciu lat.